È universalmente noto che Giovanni Giustiniani lasciò il posto, o fu portato via dai suoi, a
seguito di una o più ferite mortali, insieme a tutti coloro che poterono cercarono di fuggire,
imbarcandosi sulle navi del Giustiniani e Giorgio Doria. L'eroe giunse a Chios il successivo
00 giugno e li morì qualche giorno dopo proprio a causa di queste ferite poco più che
trentenne.
La natura esatta della sua ferita, o delle sue ferite, è purtroppo sconosciuta, ciò non tanto
perché le fonti non ne parlino, ma per l’esatto contrario, vi è una sovrabbondanza di
testimonianze sulla ferita fatale, che solo parzialmente combaciano tra loro. La maggior
parte di queste fonti parlano solo genericamente di ferite, spesso senza specificarne la
natura o in che parte del corpo (in altri casi, specificano solo una delle due cose). Solo due
fonti non citano per niente la ferita come causa della sua fuga: Niccolò Barbaro (che lo chiama Zuan Zustignan "alla veneziana) e Antonio
Ivani. In questi due casi, la testimonianza potrebbe essere falsata, per volontario discredito verso il genovese, entrambi gli autori sono infatti
veneziani. Particolarmente duro Niccolò Barbaro che esplicitamente che "Zuan Zustignan genovese da Genova, deliberava de abbandonar la
sua posta". Sia Leonardo di Chio, sia la “Cronaca Altinate” e un commento a margine del diario di Niccolò Barbaro, scritto da una seconda
mano, parlano espressamente di una ferita da freccia. Leonardo riporta che Giustiniani fu ferito sotto l’ascella, mentre la “Cronaca Altinate”
riferisce di una ferita alla mandibola. Leonardo di Chio parla di una crisi psicologica del Genovese, e la motiva con !'inesperienza della
giovane età, col pavore alla vista del sangue della ferita sotto l'ascella per un colpo di freccia, e con l'intento di andare a farsi curare,
lasciando il fronte di nascosto affinché i combattenti, che non sapevano quanto gli era accaduto, non si smarrissero nel vederlo abbandonare
il suo posto. Il cronista rimprovera soltanto al comandante di non avere lasciato un altro in suo luogo.
Giovanni Giustiniani'nin, bir veya daha fazla ölümcül yara aldıktan sonra, kaçmaya çalışan herkesle birlikte, Giustiniani ve Giorgio Doria'nın gemilerine binerek görev yerini terk ettiği veya adamları tarafından götürüldüğü herkesçe bilinmektedir. Kahraman, ertesi gün 00 Haziran'da Sakız Adası'na vardı ve birkaç gün sonra, otuzlu yaşlarının başında, aynı yaralardan öldü. Yarasının veya yaralarınınTam olarak ne olduğu ne yazık ki bilinmiyor; bunun nedeni kaynakların bundan bahsetmemesi değil, tam tersine, ölümcül yara hakkında çok sayıda tanıklık olması ve bunların yalnızca kısmen örtüşmesidir. Bu kaynakların çoğu, yaralardan yalnızca genel olarak bahseder ve genellikle yaraların niteliğini veya vücudun hangi bölgesinde olduğunu belirtmez (diğer durumlarda, ikisinden yalnızca birini belirtir). Sadece iki kaynak, kaçışının nedeni olarak yaradan hiç bahsetmiyor: Niccolò Barbaro (ona "Venedik usulü" Zuan Zustignan diyen) ve Antonio Ivani. Bu iki vakada da tanıklıklar, Cenevizlileri kasıtlı olarak itibarsızlaştırmak için çarpıtılmış olabilir; her iki yazar da aslında Venediklidir. Niccolò Barbaro, "Cenovalı bir Cenevizli olan Zuan Zustignan'ın görevini terk etmeye karar verdiğini" açıkça belirttiğinde özellikle serttir. Hem "Cronaca Altinate" yazarı Leonardo di Chio hem de Niccolò Barbaro'nun günlüğünün kenar boşluğuna ikinci el biryorum olarak yazılmış bir ok yarasından açıkça bahseder. Leonardo, Giustiniani'nin koltukAltından yaralandığını bildirirken, "Cronaca Altinate" yazarı çenesinde bir yara olduğunu bildirir. Leonardo di Chio, Cenevizlilerin yaşadığı psikolojik bir krizden bahseder ve bunu şu şekilde açıklar: Genç yaşta, koltuk altından akan ok yarasından akan kanı görünce dehşete kapılmış ve tedavi olmayı planlarken, başına gelenlerden habersiz olan savaşçıların, görev yerini terk ettiğini görünce şoke olmaması için gizlice cepheyi terk etmişti. Tarihçi, komutanın yerine başka birini bırakmadığı için onu azarlıyordu.