con più accorgimento, diciamo, i romani dall'acqua delle sagre lavande cominciarono a
noverare i tempi per lustri, perocché dall'acqua, la cui necessità s'intese prima del fuoco (come,
nelle nozze e nell'interdetto, dissero prima «aqua» e poi «igni»), avesse incominciato l'umanità.
Daha da zekice bir yaklaşımla, Romalılar, insanlığın sudan başladığını ve suyun gerekliliğinin ateşten önce anlaşıldığını (örneğin, evlilikte ve yasaklamada önce "aqua" sonra "igni" denmesi gibi) bilerek, kutsal yıkamaların suyundan yola çıkarak zamanları lustrum cinsinden saymaya başladılar.